7ο Κεφάλαιο:Διασκέδαση

                                                               

Μπέλλα

''Δεν το πιστεύω ότι τελικά τα καταφέραμε..''Είπε η Άλις με το χαμόγελό της να φωτίζει το πρόσωπό της καθώς περπατούσε προς την ντουλάπα με μια στοίβα ρούχα στο δεξί της χέρι.''Μπορεί ο δικός σου να ήταν ένας εφιάλτης αλλά και η δικιά μου δεν πήγαινε πίσω''έκανε μια παύση και με κοίταξε πονηρά καθώς ταυτόχρονα τακτοποιούσε τα υπόλοιπα στις κρεμάστρες.


Πήγα στο μπάνιο έχοντας ακόμα την οδοντόβουρτσα μέσα στο στόμα μου.
''Η  Λορέντ έφερνε κάθε μέρα και από ένα αγόρι...Πραγματικά φοβόμουν μην κολλήσω τίποτα και μόνο που έμπαινα στο ίδιο μου το δωμάτιο.''Το γέλιο μου δραπέτευσε ασυναίσθητα καθώς ξεπλενόμουν και τότε άκουσα μια τσιρίδα από τα μέσα σωμάτια.Έτρεξα γρήγορα με την πετσέτα στα χέρια μου να δω τι είχε συμβεί.

Η Άλις κρατώντας δυο τρία τζιν στα χέρια μαζί με δύο ακόμα  μπλούζες και το βλέμμα της καρφωμένο πάνω τους λες και  είχε δει κάποιο φάντασμα έδειχνε να μην έχει επαφή με το περιβάλλον.
Πήγα κοντά της και την κοίταξα παραξενεμένη.''Τι συμβαίνει?''Είπα σιγανά καθώς δεν είχα καταλάβει που οφειλόταν αυτή η αντίδρασή της.Τρόμος,φρίκη ακόμα και φόβος πέρασαν από τα μάτια της 

''Ειλικρινά δεν ήξερα ότι η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή.''Το χέρι της σφραγισμένο πάνω στο στόμα της. Έξυσα νευρικά το κεφάλι μου.''Γιατί πράγμα μιλάς ακριβώς.?''

''Γιατί πράγμα μιλάω?''Έδειξε σχεδόν τρέμοντας τα ρούχα που κρατούσε .''Άλλο ένα τέτοιο και θα με στείλεις στον άλλο κόσμο καλή μου.''Η ανάσα θεατρικά,ίσα ίσα να βγαίνει από το στήθος της.

Τότε συνειδητοποίησα τι ακριβώς έγινε.''Α,για αυτό μιλάς''Το γέλιο μου δραπέτευσε χωρίς καν να το καταλάβω.''Έλα βρε Άλις σου είπα θα πάμε για ψώνια κάποια στιγμή...δεν είναι έτσι όπως φαίνεται..''Προσπάθησα να δικαιολογηθώ ώστε να αποφύγω ακόμα μία εξοντωτική μέρα στο εμπορικό.

''Όχι,θα πάμε το Σάββατο και δεν ακούω κουβέντα..''Με κοίταξε στα μάτια αυστηρά με το χαμόγελό της να τρεμοπαίζει και το δάχτυλό της να είναι σηκωμένο απάνω.''Και θα διαλέξω εγώ τι θα πάρεις.''Τόνισε τις λέξεις χωρίς να μου αφήνει άλλο περιθώριο για διαπραγμάτευση σοβαρεύοντας απότομα.

''Ότι πεις''Κούνησα το κεφάλι μου κουρασμένα.''Ξέρεις ίσως στην προηγούμενη ζωή σου είχες συγγένεια με τον Χίτλερ.''Την πείραξα  καθώς κοιτούσα το δωμάτιο γύρω μου αναπνέοντας βαθιά απολαμβάνοντας την αίσθηση ευφορίας που απ έπνεε.Μια ειρωνική γκριμάτσα σχηματίστηκε στο πρόσωπό της αλλά ήξερα από μέσα της ότι και η ίδια γελούσε.Έπεσα βαριά στο κρεβάτι και γουργούρισα ευχαριστημένα τεντώνοντας το κορμί μου και ανακατεύοντας τα σεντόνια.Τότε το κεφάλι της Άλις εμφανίστηκε ακριβώς από πάνω μου.

''Αν νομίζεις ότι θα κοιμηθείς είσαι γελασμένη.Θα συναντήσουμε τα παιδιά σε μια ώρα στην Berry's ,με ενημέρωσε ο Αντρές πριν λίγο''Έβγαλε το I-Phone της από την τσέπη και μου έδειξε το μήνυμα.''Για αυτό όπως καταλαβαίνεις δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση''Με κοίταξε με ένα σατανικό βλέμμα.Αυτό δεν ήταν καλό.''Ώρα να σε ετοιμάσω''Εκατομμύρια αστράκια έτρεχαν στα μαύρα μάτια της καθώς οι ανέλυε μέσα στο δαιμόνιο μυαλό της τι θα έκανε απάνω μου.

''Αποκλείεται''Είπα τελικά καθώς δεν υπήρχε περίπτωση να την αφήσω.Σηκώθηκα από το κρεβάτι  τοποθετώντας αμυντικά τα χέρια μπροστά από το σώμα μου.

''Την τελευταία φορά που είχε συμβεί αυτό στίσαμε τα παιδιά για πάνω από μισή ώρα''

''Θα είμαι γρήγορη..''Υποσχέθηκε αμέσως και τα παράτησα καθώς δεν υπήρχε καμία περίπτωση να την μεταπείσω.

                         <.........................................>

Μια ώρα και δέκα λεπτά αργότερα είχαμε τελειώσει και μπορούσα να πω πως αυτή τη φορά δεν είχε πραγματοποιήσει υπερβολές στην εμφάνιση μου.Παρόλα αυτά καθυστερήσαμε αρκετά και υποσχέθηκα στον εαυτό μου πως ήταν η τελευταία φορά που θα την άφηνα.Με κοίταξε στα μάτια και μου χαμογέλασε ζεστά λες και μόλις είχε κερδίσει το λαχείο.Ναι καλά.

Σηκώθηκα από την καρέκλα και κοίταξα το είδωλό μου στον καθρέπτη.Μακριές μπούκλες αφήνοντας ελεύθερες δεξιά και αριστερά από τους ώμους μου.Το βάψιμο ήταν ελάχιστο και φαινόταν σχεδόν φυσικό.Φορούσα ένα στενό τζιν μαζί με ένα άσπρο μπλουζάκι και ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες.Για το τελευταίο δεν ήμουν και τόσο ευχαριστημένη.Σημείωση,δεν ήμουν καθόλου ευχαριστημένη.

''Θα μπορούσα να βάλω τα αθλητικά μου?''Την κοίταξα παραπονιάρικα και εκείνη με σοκαρισμένο ύφος μου απάντησε χωρίς καν να μιλήσει.

''Εντάξει,να ξέρεις όμως πως είναι η τελευταία φορά που συμβαίνει αυτό.''

''Αυτό θα το δούμε Σουάν''Ανταπάντησε καθώς έπαιρνε τα κλειδιά και που έκανε σήμα να ξεκινήσουμε με το δάχτυλό της.Πέρασα το χέρι μου μέσα από τις τούφες των μαλλιών μου χαμογελώντας με την ειρωνεία της κατάστασης και βγήκα έξω από την πόρτα καθώς εκείνη κλείδωνε το διαμέρισμα.Αυτές οι γόβες ήδη με πέθαιναν.

Περπατήσαμε στους διαδρόμους του κολεγίου μέχρι να βγούμε στην έξοδο και να βρεθούμε στην μεγάλη λεωφόρο.Ο καιρός ήταν καλός.Δροσερός αέρας φυσούσε και ο κόσμος φάνταζε πιο ζωντανός από ποτέ.Σε λίγους μήνες ερχόταν το καλοκαίρι.Φοιτητές περπατούσαν από εδώ και από κει καθώς η 2ήμερη άδεια που μας είχανε δώσει ήταν ότι έπρεπε για ξεκούραση και για λίγο διασκέδαση.Ήμασταν όλοι τόσο χαρούμενη που ύστερα από τόσο διάβασμα επιτέλους είχαμε λίγο χρόνο και για τους εαυτούς μας.Ήταν αυτό ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν.

Η φωτεινή επιγραφή της καφετέρειας αναβόσβηνε από μακριά κάνοντας αντίθεση με το σκούρο μπλε χρώμα του ουρανού.Από τα τζαμαρίες φαίνονταν το πλήθος από γνωστά πρόσωπα και στην άκρη αναγνώρισα τα παιδιά.Είχαν κάτσει σε ένα τραπεζάκι κοντά στην κουζίνα της καφετέριας και γελούσαν ανέμελα καθώς  ο Έρικ έκανε κάποιες κινήσεις με τα χέρια του.Η μυρωδιά του αχνιστού καφέ γαργάλησε τη μύτη μου καθώς πλησιάζαμε όλο και πιο πολύ.

''Είδες,δεν αργήσαμε τόσο τελικά.''Είπε ξαφνικά με το χαμόγελο να διαγράφει τα χείλη της φανερώς πεπεισμένη ότι δεν θα της γλίτωνα ούτε την επόμενη φορά.

''Τουλάχιστον όχι σαν την προηγούμενη.''Σχολίασα για να την πειράξω και εκείνη με σκούντηξε στο ώμο παιχνιδιάρικα καθώς άνοιγε την πόρτα.

Η ατμόσφαιρα ήταν ζεστή και η μυρωδιά του καφέ αυτή τη φορά ακόμα πιο έντονη,συνδυασμένη με τσιγάρο αλλά και βανίλια.Περπατήσαμε μέχρι το τραπέζι των παιδιών και αμέσως τα οικεία ζευγάρια ματιών έπεσαν απάνω μας.Πρώτα ο Έρικ με τα ξανθά μαλλιά του να πετάγονται ατίθασα εδώ και εκεί κλέβοντας την παράσταση από το παιδικό πρόσωπό του που συμπλήρωνε ένα ζευγάρι γαλάζια μάτια,σηκώθηκε όρθιος και μετακίνησε τις καρέκλες για να κάτσουμε.

''Νόμιζα πως δεν θα ερχόσασταν ποτέ.''Είπε με το χαμόγελο να μην φεύγει από το πρόσωπό του πιάνοντας ασυναίσθητα το σβέρκο του.

''Πίστεψέ με,αν την άφηνα λίγο ακόμα ίσως και να ερχόμασταν στο κλείσιμο''Χαμογέλασα κοιτώντας την Άλις πειραχτικά και ο Έρικ ξεκίνησε να γελάει συνοδευόμενος από την Άντζελα και τον Αντρές που τόση ώρα είχε το βλέμμα του καρφωμένο πάνω μου.

''Μωρέ ας μην ήμουν εγώ και αυτή θα ερχόταν με την φόρμα''Είπε  γυρνώντας μας την πλάτη προσποιούμενη την θυμωμένη καθώς κάρφωσε το βλέμμα τις στο παράθυρο σαν να μην ήμασταν εκεί.

''Ω,η κυρία Μπράντον μας θύμωσε..τι μπορούμε να κάνουμε για αυτό?..''Μίλησε ο Αντρές αυτήν την φορά καθώς πέρασε μια τούφα από τα μαλλιά της που είχε ξεφύγει πίσω από τα αυτιά της.''Μην τους ακούς είσαι υπέροχη..''Είπε και δίνοντας της ένα φιλί στο μάγουλο κάθισε ξανά στη θέση του.

''Δεν θα με ρήξεις γάλλε ερωτύλε,αυτά δεν περνάνε σε μένα''Είπε εκείνη σκουπίζοντας το φιλί από το μάγουλο της και όλοι αρχίσαμε να γελάμε νευρικά.Αναστέναξε βαριά καθώς ταυτόχρονα φώναζε τον σερβιτόρο για την παραγγελία.''Δεν θα αλλάξετε ποτέ?..''Αναρωτήθηκε χαμηλόφωνα και τότε ξεσπάσαμε σε πιο τρανταχτά γέλια εκνευρίζοντας την περισσότερο.

''Έναν γαλλικό και έναν γλυκό για την Κ.Σουάν μπας και της φύγει η ξινίλα''Τότε ήταν η σειρά της να γελάσει μαζί με τους υπόλοιπους κάνοντας με να κοκκινίσω και να μαζευτώ στη θέση μου.Ο σερβιτόρος χαμογέλασε και έφυγε με την παραγγελία να ανεμίζει στο χέρι του.

''Άουτς,αυτό πόνεσε Μπράντον''Είπε η Άτζελλα χαϊδεύοντας με και καλά παρηγορητικά στον ώμο.''Κακομοιρούλη,τώρα που συγκατοικήσατε,θα χρειαστείς σίγουρα ψυχιατρική υποστήριξη.''Μου είπε και ξεκίνησε να γελάει και εκείνη καθώς περνούσε το χέρι της μέσα από τα μαλλιά της.

''Άμα συνεχίσετε θα πάνω να κάτσω με τον ξανθό θεό απέναντι και θα κάνετε να με δείτε ξανά χρόνια. Όσο για εσένα Σουάν θα τα πούμε στο δωμάτιο..''Ξερωκατάπια θεατρικά και σήκωσα τα χέρια μου αμυντικά.

''Εντάξει,εντάξει παραδείνομαι..''Οι άλλοι ξεκίνησαν να γελάνε ξανά.

''Αυτό ήταν.Φεύγω''Είπε και έκανε να σηκωθεί αλλά ο Έρικ την κράτησε ξανά στη θέση της παρασύροντάς την πίσω.''Ηρέμησε τίγρη,πλάκα σου κάνουμε..''Της είπε με μεγάλη προσπάθεια να δείξει σοβαρός και εκείνη χαμογέλασε πειραχτικά.''Κρίμα και έλεγα ότι μπορεί να πιάσει,θέλω πραγματικά να κάτσω δίπλα του''Πετάρισε τα μάτια της και τότε ο Έρικ αναστέναξε βαριά.''Είσαι απαίσια.''

''Σε ευχαριστώ έρωτα..''

Η ώρα περνούσα ευχάριστα με πειράγματα και αστεία αλλά και μια ουσιώδη συζήτηση σχετικά με τα μαθήματα και την εξεταστική όταν ξαφνικά ο Αντρές πρότεινε να πάμε στο κλαμπάκι μερικά στενά πιο κάτω μιας και η καφετέρια είχε αρχίσει να αδειάζει καθώς η περισσότεροι κατέφευγαν σε ένα δεύτερο γύρω διασκέδασης.

''Λοιπόν τι λέτε?''Μας κοίταξε με την ανυπομονησία να διαγράφεται στα χαρακτηριστικά του.Μπορούσα να διακρίνω τα μάτια του που έλαμπαν κάτω από το αχνό φως της καφετέριας και των κεριών.Ο Έρικ γύρισε το πρόσωπό του και έφερε το χέρι του στο σαγόνι του σκεπτικός.

''Δεν είναι κακό...Εσείς κορίτσια τι έχετε να πείτε?''Μας κοίταξε με περιέργεια καθώς μια ρυτίδα σχηματίστηκε στο λευκό κούτελό του.

''Εγώ είμαι μέσα..''Απάντησε η Άντζελα αμέσως και τότε τα μάτια των αγοριών έπεσαν απάνω σε εμένα και την Άλις.

''Και εγώ μέσα είμαι,λίγο αλκοόλ τώρα στον οργανισμό μου θα ήταν ότι πρέπει.''

''Λοιπόν Μπέλλα?''

''Εντάξει ας πάμε.''Συμφώνησα και εγώ χωρίς να θέλω να τους καταστρέψω τη βραδιά καθώς έβλεπα πως η διάθεσή μου είχε πάρει αρνητική φορά.

Λίγα λεπτά αργότερα αφού είχαμε πληρώσει το λογαριασμό και είχαμε φορέσει τα μπουφάν μας βγήκαμε από την έξοδο της καφετέριας.Ο καιρός είχε αλλάξει και μπορώ να πω είχε γίνει πιο κρύος.Σύννεφα άρχιζαν να σχηματίζονται και ο δροσερός αέρας είχε αντικατασταθεί από μια παγωμένη ατμόσφαιρα.Κούμπωσα το μπουφάν μου και έβαλα τα χέρια μου στις τσέπες μου.

''Έπιασε κρύο ε?''Η φωνή του Αντρές σαν ένας ψίθυρος ακριβώς δίπλα μου με ξάφνιασε και του χαμογέλασα ντροπαλά.

''Ναι''Κατάφερα μόνο να πω και ξεκινήσαμε όλοι μαζί να περπατάμε προς την οδό Τζόουνς που βρισκόταν το κλαμπ.

Οι δρόμοι ήταν ήσυχοι από ανθρώπους και αυτοκίνητα ήταν παρκαρισμένα εδώ και εκεί μαρτυρώντας την πολυκοσμία που βρισκόταν λίγο πιο κάτω.Αν συγκεντρωνόσουν σχεδόν μπορούσες να ακούσεις τον ήχο των ηχείων να αντηχεί στην μακριά λεωφόρο καθώς όσο πιο πολύ πλησιάζαμε τόσο πιο έντονος γινόταν ο γδούπος.

Ύστερα από ακόμα λίγο ακόμα περπάτημα και περνώντας αρκετά κλειστά μαγαζιά φτάσαμε στην είσοδο του κλαμπ και μπήκαμε μέσα.Τα γρήγορα φώτα που αναβόσβηναν τύφλωσαν για λίγο την όρασή μου καθώς οι προβολείς έπεσαν απάνω μου και στη συνέχεια έκαναν το ταξίδι τους στα δεκάδες σώματα που κινούνταν κάτω από το ρυθμό της μουσικής.

Ο ρυθμός,δυνατός αλλά και μελωδικός  σε έκανε να θες να πας και εσύ μαζί τους για να διασκεδάσεις νιώθοντας στο παλμό σου την ένταση.Περπατήσαμε ανάμεσα σε πολλά ιδρωμένα σώματα και τελικά φτάσαμε στο μπαρ.Ο μπάρμαν πετώντας στο αέρα τρία σέικερ χόρευε ανακατεύοντας ταυτόχρονα τα ποτά με φόντο πίσω του τις διάφορες μάρκες ποτών.

''Τι θα πάρετε παιδιά?.''Φώναξε ο Έρικ θέλοντας να κάνει την φωνή του να ακουστεί μέσα τη βοή.

''Ένα διπλό ουίσκι για μένα..''Μίλησε πρώτος ο Αντρές και άρχισε να κουνάει το σώμα του στο ρυθμό της μουσικής.

''Μια βότκα με πάγο για μένα..''Μίλησε αμέσως μετά η Άλις καθώς και εκείνη άρχισε να κουνιέται μαζί με την Άντζελα δίπλα του σπρώχνοντας τον επιδειχτικά.Εκείνος άρχισε να γελάει αλλά δεν σταματούσε τις κινήσεις του.

''Εσύ όμορφη?'' Ο Έρικ στράφηκε σε εμένα και του χαμογέλασα..''Μια μαργαρίτα θα ήταν ότι πρέπει''Φώναξα ενώ ταυτόχρονα καθόμουν πάνω στο σκαμπό που είχε αδειάσει πριν από ένα περίπου λεπτό.Ακούμπησα τα χέρια μου πάνω στην μπάρα στηρίζοντας το κεφάλι μου.Η μουσική με έκανε να θέλω να χορέψω μαζί τους,αλλά η διάθεση μου ξαφνικά είχε πέσει και το μυαλό μου άρχισε να ταξιδεύει ξανά σε απαγορευμένα μονοπάτια.

Τους κοίταξα λίγο που διασκέδαζαν και στη συνέχεια το βλέμμα που περιπλανήθηκε στο χώρο.Δεν ξέρω γιατί αλλά συνέχισα να κοιτάω εξερευνώντας κάθε γωνία του μαγαζιού σαν να έλειπε κάτι.Τότε η συνειδητοποίηση ήρθε και με χτύπησε κατάστηθα.Το στομάχι μου ανακατεύτηκε και η καρδιά μου άρχισε να βαράει σε ξέφρενους ρυθμούς μόνο και μόνο στη σκέψη.Ήθελα εκείνος να ήταν εδώ.

Κούνησα το κεφάλι μου θέλοντας να διώξω τις σκέψεις αλλά ήταν ήδη αργά.Είχα να τον δω τρεις μέρες,από τη μέρα που μετακόμισα στην Άλις.Στο κολέγιο έκανα τα πάντα για να μην το συναντώ.Δεν ήταν λίγες οι φορές που εγώ και η Άντζελα πήραμε το μεσημεριανό μας στα παγκάκια της αυλής.Η καφετέρια αποτελούσε πια απαγορευμένη ζώνη για μένα.

Αυτή τη στιγμή όμως ένιωθα τόσο έντονα την επιθυμία να βρίσκεται εδώ μαζί μου που τρόμαξα με τον ίδιο μου τον εαυτό.Όλες αυτές τις μέρες είχα καταφέρει να τον αποκλείσω από τη ζωή μου αλλά τώρα το ποτό,η μουσική με ζάλιζαν,με αναγεννούσαν και ήταν αδύνατο να το αποφύγω.Ήταν λες και είχα εγκλωβιστεί να αντιμετωπίσω τους φόβους και τα συναισθήματα μου χωρίς υπεκφυγές, καταρρίπτοντας όλα τα τείχη της αυτοάμυνας που με κόπο είχα δημιουργήσει για να με προστατέψω.

Πήρα στα χέρια μου το ποτήρι και το κατέβασα μονοκοπανιά.Το λιγοστό αλκοόλ δεν κατάφερε να με κάψει όπως εγώ θα ήθελα.Να με κάνει να ξεχάσω.Παράγγειλα ένα ουίσκι όταν ένιωσα κάτι δίπλα μου να κινείται.

''Εσύ γιατί δεν χορεύεις?''Μια οικεία αντρική φωνή με έβγαλε από τις σκέψεις.

Ο Αντρές  είχε έρθει δίπλα μου χωρίς να το καταλάβω.Τον κοίταξα στα μάτια και τότε το κατάλευκο χαμόγελο του που σχεδόν φωσφόριζε στο σκοτάδι έσβησε αργά από τα χείλη του.

''Τι συμβαίνει Μπελς?''Μου έπιασε το χέρι και κάθισε δίπλα μου στο σκαμπό.''Δεν αισθάνεσαι καλά?Μήπως θες να σε γυρίσω?Δείχνεις αρκετά χλωμή.''

Δεν ήξερα ότι έδειχνα τόσο χάλια όσο ένιωθα..''Όχι εντάξει είμαι,απλώς λίγο κουρασμένη''Του είπα ψέμματα για να τον καθησυχάσω και μου χάιδεψε το χέρι παρηγορητικά.Δεν έδειχνε να τον πείθει.''Σίγουρα?''Με κοίταξε στα μάτια με κατανόηση αλλά και αγωνία ταυτόχρονα.''Σίγουρα.''Αποκρίθηκα αδύναμα και τότε χωρίς να το καταλάβω με σήκωσε από το σκαμπό και άρχισε να με τραβάει προς τα εκεί που χόρευαν τα παιδιά γελώντας.''Ήρθε η ώρα για λίγη διασκέδαση τι λες?''ρώτησε καθώς με έσερνε όλο και πιο βαθιά μέσα στον κόσμο.

''Αντρές δεν νομίζω ότι....''Η φωνή μου κόπηκε στη μέση καθώς έπεσα απάνω σε κάτι σκληρό και παρά λίγο να χάσω την ισορροπία μου.Το χέρι του Αντρές χάθηκε μέσα στην πολυκοσμία.Δύο άλλα αντρικά χέρια τυλίχτηκαν γύρω μου στηρίζοντας με και θα ορκιζόμουν πως για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου το ζεστό τους άγγιγμα μου φάνηκε οικείο.Πάτησα καλύτερα στα πόδια μου και τότε σήκωσα το κεφάλι μου θέλοντας να προσανατολιστώ.

Τα μάτια μου ακολουθώντας τη διαδρομή ευθεία πάνω από το στέρνο του και συνάντησαν τα δικά του.Ένιωσα πως ο κόσμος γύρω μου χάθηκε.Η καρδιά μου πάγωσε στη θέση της και εκείνο το δευτερόλεπτο η μουσική σταμάτησε.Είχα μείνει εγκλωβισμένη μέσα σε αυτές τις πράσινες λίμνες και δεν μπορούσα να κουνηθώ,δεν ήξερα τι να κάνω.Ήταν εκεί.