Separated Soles
Πρόλογος
Είναι πολύ εύκολο να χάσεις τα πάντα σε μερικά λεπτά,να χάσεις το άλλο
σου μισό,ακόμα και την ίδια σου την ψυχή.Εκείνη έφυγε, εγώ όμως παραμένω εδώ,καταραμένος να ζω αιώνια μέσα στο σώμα ενός τέρατος,ενός τέρατος που αφαίρεσε την ζωή της αγαπημένης του.
Παραμένω εδώ να μετανιώνω κάθε λεπτό για τα λάθη του παρελθόντος,παρακαλώντας για εξιλέωση ξανά και ξανά,λες και υπάρχει ελπίδα,λες και θα μπορούσα να απαλλαχτώ από τη προσωπική μου κόλαση.Πόσο ανόητος μπορούσα να φανώ,πως μπόρεσα να πιστέψω πως θα μπορούσα ποτέ να αξίζω την αγάπη της.....Το μόνο που κατάφερα ήταν να την πληγώσω βαθιά οδηγώντας την σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό.
Μακάρι να μπορούσα να την ακολουθήσω,αλλά η μοίρα με τιμώρησε με τον χειρότερο τρόπο.10 χρόνια στο περιθώριο,10 χρόνια στη σκιά της απομόνωσης παραμονεύοντας για την κατάλληλη ευκαιρία.
Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής μου,μιας επιστροφής που θα σήμαινε και την ώρα της εκδίκησης.Ένα ψυχρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου, μονάχα με τη σκέψη.Παραμέρισα να νεκρά κουφάρια ζώων που απλώνονταν δίπλα μου και σηκώθηκα.Έστρεψε το βλέμμα μου προς τον ήλιο που έδυε πίσω από τη χιονισμένη βουνοπλαγιά.
''Ορκίζομαι πως θα σε εκδικηθώ....θα πληρώσεις που χώρισες τις ψυχές μας...''
Η φωνή μου αντήχησε στο ξέφωτο καθώς εγώ χανόμουν στο σκοτεινό δάσος ,ακολουθώντας τον δρόμο που πρόσταζε πλέον η παγωμένη μου καρδιά....τον δρόμο της επιστροφής μου στο Φόρκς.
σου μισό,ακόμα και την ίδια σου την ψυχή.Εκείνη έφυγε, εγώ όμως παραμένω εδώ,καταραμένος να ζω αιώνια μέσα στο σώμα ενός τέρατος,ενός τέρατος που αφαίρεσε την ζωή της αγαπημένης του.
Παραμένω εδώ να μετανιώνω κάθε λεπτό για τα λάθη του παρελθόντος,παρακαλώντας για εξιλέωση ξανά και ξανά,λες και υπάρχει ελπίδα,λες και θα μπορούσα να απαλλαχτώ από τη προσωπική μου κόλαση.Πόσο ανόητος μπορούσα να φανώ,πως μπόρεσα να πιστέψω πως θα μπορούσα ποτέ να αξίζω την αγάπη της.....Το μόνο που κατάφερα ήταν να την πληγώσω βαθιά οδηγώντας την σε έναν δρόμο χωρίς γυρισμό.
Μακάρι να μπορούσα να την ακολουθήσω,αλλά η μοίρα με τιμώρησε με τον χειρότερο τρόπο.10 χρόνια στο περιθώριο,10 χρόνια στη σκιά της απομόνωσης παραμονεύοντας για την κατάλληλη ευκαιρία.
Είχε έρθει η ώρα της επιστροφής μου,μιας επιστροφής που θα σήμαινε και την ώρα της εκδίκησης.Ένα ψυχρό χαμόγελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου, μονάχα με τη σκέψη.Παραμέρισα να νεκρά κουφάρια ζώων που απλώνονταν δίπλα μου και σηκώθηκα.Έστρεψε το βλέμμα μου προς τον ήλιο που έδυε πίσω από τη χιονισμένη βουνοπλαγιά.
''Ορκίζομαι πως θα σε εκδικηθώ....θα πληρώσεις που χώρισες τις ψυχές μας...''
Η φωνή μου αντήχησε στο ξέφωτο καθώς εγώ χανόμουν στο σκοτεινό δάσος ,ακολουθώντας τον δρόμο που πρόσταζε πλέον η παγωμένη μου καρδιά....τον δρόμο της επιστροφής μου στο Φόρκς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου