Separated Souls

   Κεφάλαιο 6ο:Ξανά από την αρχή 

'''Έντουαρτ''

Καθόμουν στην άκρη του ξύλινου κρεβατιού,ακουμπώντας τον αγκώνα μου στο παγωμένο στρώμα ανήμπορος να πραγματοποιήσω την οποιαδήποτε κίνηση.Οι χιλιάδες σκέψεις είχαν μπλοκάρει το μυαλό μου και αν συνέχιζα έτσι ήμουν σίγουρος ότι θα τρελαινόμουν στο τέλος.


Η βροχή έξω είχε κοπάσει και το θρόισμα των φύλλων ήταν ο μόνος ήχος που έσπαγε την μεσονύχτια σιωπή.Ο ουρανός είχε ηρεμήσει και την θέση των αστραπών είχαν πάρει πλέον τα μεγάλα φωτεινά άστρα.Παρόλα αυτά η παγωνιά δεν είχε φύγει και ταξίδευε στους διάφορους χώρους της μικρής γκαρσονιέρας.


Ανακάθισα καλύτερα στο κρεβάτι και στήριξα με τα χέρια μου το κεφάλι μου προκειμένου να ηρεμήσω όλη αυτήν την ένταση που με έπνιγε.Δεν ήξερα τι επρόκειτο να γίνει,το μόνο που ήξερα ήταν ότι θα προσπαθούσα να της εξηγήσω,ήταν ο μόνος λόγος που στεκόμουν όρθιος να αντιμετωπίσω ότι ερχόταν.Αν αποτύγχανα θα μου κανε χάρη που θα αφαιρούσε το άψυχη ύπαρξή μου.


Σηκώθηκα από το κρεβάτι και περπάτησα έως τη μικρή κουζινούλα για να αποσπάσω όσο τον δυνατόν περισσότερο τον εαυτό μου.Τη στιγμή που πήγα να ανοίξω τη βρύση για να βρέξω το πρόσωπό μου ένας μικρός χαρακτηριστικός ήχος ακούστηκε πίσω από την επιφάνεια της ξύλινης πόρτας.


Μπερδεμένα δάχτυλα σχηματισμένα σε γροθιές.Δυο χτυπήματα ακόμα και μετά σιωπή.Σκουπίζοντας τα χέρια μου σε μια πετσέτα που βρήκα ακουμπισμένη στο μισοχαλασμένο συρτάρι άρχησα να περπατάω προς την είσοδο για να δω ποιος ήταν αυτός που μπορούσε να με επισκεφτεί τέτοια ώρα.Πέρασα το χέρι μου μηχανικά ανάμεσα στα ανακατωμένα μου μαλλιά.Όποιος και να ήθελε να με επισκευτεί,σίγουρα ήταν κάτι παραπάνω από ανεπιθύμητος.


Γύρισα απαλά το ξύλινο πόμολο και τότε το θέαμα που αντίκρισα με έκανε να σαστίσω.Ένιωθα λες και κάθε νεύρο,κάθε μυς του σώματος μου είχε παραλύσει.Δεν ήταν δυνατόν.Όχι τώρα.Έμεινα να κοιτώ την παλιά σκάλα ενώ εκείνη σηκώνοντας ένα ελαφρύ αεράκι,μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου είχε μπει στο δωμάτιο.


Την ένιωσα  πίσω μου να προσπαθεί να κινηθεί αλλά δεν πραγματοποίησα καμία κίνηση είχα μείνει εκεί στυλωμένος για αρκετή ώρα.Μπορούσα να ακούσω των ήχο που έκαναν τα χείλη της καθώς ανοιγόκλειναν προσπαθώντας μάταια να βρουν τις κατάλληλες λέξεις.Είχε αποφασίσει να με σκοτώσει νωρίτερα από ότι φανταζόμουν.Αυτό με έκανε να παγώσω περισσότερο-αν αυτό ήταν δυνατό-.


''Έντουαρντ''.Η φωνή της ένα ψίθυρος αντήχησε στα δικά μου αυτιά σαν καμπάνα.Έκανε ένα βήμα μπροστά και μετά δίστασε.Έπειτα άλλα δύο πίσω.Κάθισε στην αρχαία πολυθρόνα αφήνοντας την ανάσα της να βγει βίαια και ένιωσα το βλέμμα της να σχίζει την πλάτη μου.


Γύρισα μαλακά το κεφάλι μου και ένωσα τις ματιές μας.Ήταν όπως πάντα πανέμορφη.Μόνο που αυτή η ομορφιά είχε αλλάξει.Δεν ήταν θνητή,αλλά μια αθάνατη πριγκίπισσα που μόλις είχε δραπετεύσει από τα πιο όμορφα όνειρα μου.Τα χαρακτηριστικά της ήταν διαφορετικά.Όσο και να την κοιτούσα δεν θα μπορούσα ποτέ να διώξω το βλέμμα μου από το πανέμορφο αραχνοΰφαντο δέρμα της,που τώρα είχε πάρει την πιο απαλή και τέλεια απόχρωση άσπρου.Αγνού και ανέγγιχτου άσπρου.Ήταν η ακόμα η Μπέλα μου.


Μου χαμογέλασε ζεστά με το δικό της μοναδικό χαμόγελο που έκανε την παγωμένη μου καρδιά να ξανά χτυπά και αυτό με παραξένεψε για ένα λεπτό.Μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου βρέθηκε απέναντί μου.Δεν μπορούσα να αποκωδικοποιήσω την ξαφνική αλλαγή στη διάθεσή της. Ακούμπησε απαλά τα δάχτυλα της πάνω στο μάγουλό μου και ένιωσα τον ηλεκτρισμό να ρέει μέσα μου σαν αστραπή.Το αγγηγμά της τόσο απαλό και βελούδινο γιάτρευε τις πληγές της ψυχής μου.Τα μαλακά της δάχτυλα σύρθηκα στην επιφάνεια των ματιών μου αγκαλιάζοντας το περίγραμμα το χειλιών μου.


''Σκότωσέ με τώρα,έτσι θέλω να πεθάνω...αλλά μη με αφήσεις,σε παρακαλώ..''Κατάφερα να ψελλίσω σφίγγοντας τα μάτια μου περιμένοντας για το χτύπημα της.Την ένιωσα δίπλα μου να παγώνει.Το χέρι της έπεσε από το πρόσωπό μου κάνοντας με να πονέσω ακόμα περισσότερο.Άνοιξα τα μάτια μου να την κοιτάξω,περιμένοντας το τέλος.Πόνος διαπέρασα τις κόκκινες χάντρες της, αλλοιώνοντας τα υπερφυσικά χαρακτηριστικά της. 


''Αλήθεια πίστεψες πως θα μπορούσα να σε βλάψω ποτέ?''Τα χέρια της κουλουριάστηκαν γύρω από το κορμί της σαν να ήθελε να προφυλαχτεί από τα λόγια μου.Τα μάτια της δεν ξανακοίταξαν τα δικά μου καθώς είχαν κλείσει σφιχτά.Αρκέστηκε μόνο στο να κουνάει πέρα δώθε στο κεφάλι της προσπαθώντας να διώξει τυχόν σκέψεις που την στοίχειωναν.Έμεινα σιωπηλός θέλοντας να της δώσω λίγο χρόνο για να ηρεμήσει.


Τότε συνειδητοποίησα γιατί πράγμα μιλούσε.Δεν είχε έρθει εδώ για να σκοτώσει,σύμφωνα με τα όσα μου έδειχνε με την συμπεριφορά της.Δεν είχε έρθει εδώ για να με βλάψει.Η ελπίδα ξεφύτρωσε από μέσα μου ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια κανοντάς με να ξυπνήσω και ζεστασιά να πλημμυρίσει όλο μου το κορμί.Μπορούσε να με συγχωρήσει?Ύστερα από τόσα όσα έπαθε εξαιτίας μου?


''Τότε γιατί ήρθες?''Απάντησα ύστερα από αρκετή ώρα σιωπής καθώς είχαμε χαθεί στις δικές μας σκέψεις και κανένας δεν έδειχνε πρόθυμος να μιλήσει ξανά.Τα μάτια της κοίταξαν ξανά μέσα στα δικά μου αυτή τη φορά με στοργή και τρυφερότητα.Δεν έβρισκε όμως τις κατάλληλες λέξεις.Έδειχνε να το σκέφτεται πριν καταφέρει ξανά να μιλήσει.Δεν μπορούσα να διαβάσω το πρόσωπό της καθώς τα μάτια της έπεσαν πάλι στο πάτωμα.

Άλλο ένα ρεύμα με διαπέρασε.''Γιατί σε αγαπάω'' σχημάτισε τις λέξεις στα χείλη της χωρίς να με κοιτάει και τότε ένιωσα ξανά ζωντανός,ξανά ολοκληρωμένος.Δεν βρισκόμουν στη γη πετούσα σε έναν από τους εκατομμύρια γαλαξίες απαλλαγμένος από τη βαρύτητα με μοναδικό σκοπό να φτάσω στον ήλιο μου,στον λόγο της ύπαρξης μου.Όλο μου το σώμα έκαιγε,η καρδιά μου έκαιγε ήμουν μια βόμβα που από στιγμή σε στιγμή θα έσκαγε από ευτυχία.


Την άρπαξα στην αγκαλιά μου και άρχισα να την φυλάω με όλο το πάθος της ψυχής μου.Τα χείλη της υποδέχτηκαν τα δικά μου,μαλακά γεμάτα αγάπη,και τα χέρια της φώλιασαν μέσα στις τούφες των μαλλιών μου διαγράφοντας τρελούς κύκλους και φτάνοντας με στα ύψη.Την ανασήκωσα στην αγκαλιά μου και εκείνη τύλιξε τα πόδια της ασυναίσθητα γύρω από τη μέση μου.


Η κίνηση της αυτή με έβγαλε εντελώς από τα όρια μου και εκείνη τη στιγμή η λαχτάρα μου να την νιώσω,η ξέφρενη αγάπη που ξεχείλιζε από κάθε κύτταρο του κορμιού μου με έκανε να της σκίσω τη μπλούζα με δύναμη.Ένιωθα το δέρμα μου να καίει κάτω από το απαλό της άγγιγμα και τα δάχτυλα μου να προσπαθούν να πάρουν οτιδήποτε μπορούσε να μου δώσει.Την ήθελα,όπως ένας άντρας θέλει μια γυναίκα.


Δεν είχα ξανανιώσει έτσι ποτέ στη ζωή μου.Πολλές φορές όμως είχα νιώσει επιθυμία για την Μπέλα στο παρελθόν αλλά η ανθρώπινη φύση της που υπενθύμιζε πάντα πως δεν έπρεπε ποτέ να ξεφύγω από τα επιτρεπόμενα όρια.Το παραμικρό άγγιγμα μπορούσε να της στερήσει τη ζωή.Πίστευα πως ήμουν ένα τέρας όταν φανταζόμουν την Μπέλα με αυτό τον τρόπο.


Όμως τώρα ήμασταν ίσοι,κανένας και τίποτα δεν μπορούσα να σταθεί εμπόδιο στην ευτυχεία μας.Δύο μισά που επιθυμούσαν να φτάσουν στην ένωση.Την είχα ανάγκη.Την ήθελα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στη Γη.Διάολε,ήθελα να γίνει δική μου κατ'αυτόν τον τρόπο και δεν ένιωθα ντροπή.


Οι σκέψεις με είχαν παρασύρει και χωρίς να το καταλάβω είχαμε βρεθεί πάνω στο κρεβάτι αγκαλιασμένοι,με τα παντελόνια μας,κάτω από τα σκεπάσματα.Κοίταξα μέσα στα μάτια της και είδα τη φλόγα που σιγόκαιγε και στα δικά μου.Με ήθελε και εκείνη όπως και εγώ.Αυτό μου έδωσε θάρρος να συνεχίσω βάζοντας φωτιά σε όλες μου τις αισθήσεις.


Το χέρι μου ακούμπησε το κούμπωμα του βρεγμένου της τζιν και το έσφιξα με τα δάχτυλα μου.Ένιωσα την Μπέλα παγώνει από κάτω μου και τα χέρια της βρέθηκαν απότομα στο πρόσωπό μου κοιτώντας με βαθιά.Τα μάτια της με εγκλώβισαν και δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα άλλο.


''Έντουαρντ.''είπε το όνομα μου μαλάκα και διέκρινα στα μάτια της πόνο,τόσο πόνο που έκανε την νεκρή μου καρδιά να σπάσει σε χείλια κομμάτια.Τα χέρια της έπεσαν από το πρόσωπό μου και τα μάτια της θόλωσαν αλλά δεν μπορούσαν να χύσουν δάκρυα.''Δεν είμαι έτοιμη για κάτι τέτοιο ακόμα...''είπε τελικά και απομακρύνθηκε από δίπλα μου καθώς καθόταν στην άκρη του κρεβατιού.Είχε φυλακίσει το κεφάλι της μέσα στα χέρια της και το βλέμμα της ήταν καρφωμένο στο πάτωμα.


Το κεφάλι μου είχε κολλήσει.Συνέχιζα να την κοιτάω χωρίς ακόμα να έχω συνειδητοποιήσει  τι΄ ήταν αυτό που έκανα.Ώ,πως είναι δυνατόν να την πληγώνω ακόμα και τώρα?.Πως μπορούσα να φανώ τόσο ηλίθιος και αφήσω τον εαυτό μου να παρασυρθεί τόσο εύκολα?.Σηκώθηκα γρήγορα και κάθισα δίπλα της φιλώντας της στοργικά την εκτεθειμένη επιδερμίδα του ώμου της.Έφερα το σεντόνι και τύλιξα το πάνω μέρος του κορμιού της που ήταν γυμνό εξαιτίας μου.


Ένιωσα τόσο άσχημα που κάθε ίχνος ευτυχίας είχε εξανεμιστεί.Στάθηκα τόσο ασυγκράτητος που κατέστρεψα την αγνή αγάπη που έτρεφε ο ένας για τον άλλο όλα αυτά τα χρόνια.Την βεβήλωσα με το αρρωστημένο μου πάθος.Έχωσα και εγώ το κεφάλι μου μέσα στις παλάμες μου και άρχισα να κλαίω βουβά αφήνοντας όλο τον πόνο να απελευθερωθεί από μέσα μου.Απαίσιε.απαίσιε,απαίσιε έλεγα ξανά και ξανά στον εαυτό μου.


Τότε τα χέρια της τυλίχτηκαν γύρω από τα γυμνά πλευρά μου αφήνοντας φιλιά σε όλη την επιφάνεια της πλάτης μου.Άφησα έναν αναστεναγμό να μου ξεφύγει που στην πραγματικότητα έμοιαζε με λυγμό.Σηκώθηκα απότομα από το κρεβάτι και βγήκα έξω στο μπαλκόνι θέλοντας να πάρω λίγο καθαρό αέρα.Την άφησα πίσω μου μη θέλοντας να δω ξανά αυτά τα μάτια που είχα πληγώσει ανεπανόρθωτα.


Ακόμα και τώρα που την έκανα να νιώσει τόσο φτηνή,τόσο απαίσια ήθελε να με κάνει εμένα να νιώσω καλύτερα.Τα φιλιά της χάιδευαν την πληγωμένη μου καρδιά προσπαθώντας να με πείσει πως δεν έφταιξα εγώ.Ήταν ένας άγγελος που είχε πέσει από τον παράδεισο για να αξίζει εμένα.Ένα τέρας που της κατέστρεψε τη ζωή.


Έπιασα με μανία τα  σκουριασμένα κάγκελα του μπαλκονιού αφήνοντας δυο μεγάλα βαθουλώματα ανάμεσα τους.Έσκυψα το κεφάλι μου και μετά άφησα το σώμα μου να πέσει στα βρεγμένο-από τη βροχή ακόμα-πλακάκια αφήνοντας μια κραυγή να βγει από το στήθος μου.


Άκουσα τα βήματα της να έρχονται γρήγορα προς το μέρος μου και πριν το καταλάβω είχε τυλίξει τα χέρια της γύρω μου, αγκιστρώνοντάς με τόσο πολύ,λες και ολόκληρη η ύπαρξή της κρεμιόταν από εμένα κάνοντας με να ανατριχιάσω.Χάιδεψα απαλά με την επιδερμίδα μου τα μαρμάρινα χέρια της.Τα κοίταζα καλύτερα τώρα,λευκό πάνω σε λευκό.Κάτι τόσο όμορφο και τόσο ιδανικό.


Ακούμπησε το κεφάλι της κουρασμένα πάνω στο σβέρκο μου και την ένιωσα να κλείνει τα μάτια της.''Συγνώμη''κατάφερε να ψελλίσει και ένας γρύλισμα ξέφυγε μέσα από το στήθος της.Μη μπορώντας άλλο να την βλέπω τόσο πληγωμένη την έκλεισα στην αγκαλιά μου και την πήγα μέσα στο δωμάτιο.Ξαφνικά ήμασταν και οι δύο πολύ εκτεθειμένοι.


Την ακούμπησα απαλά στον καναπέ και εκείνη με παρέσειρε  να ξαπλώσω μαζί της τυλίγοντας τα μεταξένια χέρια της γύρω από το λαιμό μου.Ήθελα να μείνω εκεί για πάντα μέσα στην αγκαλιά της,μακριά από κάθε δυστυχία,από κάθε εμπόδιο,σκλάβος και φύλακας της για πάντα.Ανακάθισε καλύτερα προσπαθώντας να βολευτεί και άφησε ένα απαλό φιλί πάνω στα χείλη μου κάνοντας την προσπάθεια της να μιλήσει ξανά.


'''Σ'αγαπάω με όλη τη δύναμη της ψυχής μου,απλά μετά από όσα έγιναν δεν ξέρω τι είναι σωστό και τι λάθος,σε παρακαλώ λοιπόν-''έκανε μια παύση απομακρύνοντας το βλέμμα της από το δικό μου και συνέχισε''δεν θέλω να πονάς για εμένα δεν το αξίζω,είμαι μια ανόητη..''άλλη μια παύση συνοδευόμενη από έναν λυγμό''αν θέλεις μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε,δεν θα σε σταματήσω..''


Τα μάτια της τότε κοίταξαν ξανά μέσα στα δικά μου και ένιωσα σαν τυφλός που μόλις βρήκε το φως του.Τα λόγια της όμως με είχαν παγώσει.Πως ήταν δυνατόν να πιστεύει ότι εκείνη ήταν η αιτία για αυτό που έγινε?Δεν μπορούσα να την αφήσω να πιστεύει κάτι τέτοιο έπρεπε γρήγορα να της μιλήσω πριν τη δω να διαλύεται περισσότερο.


''Μπελα-''της φίλησα απαλά το κούτελο και έτριψα τα μπράτσα της''δεν φταις εσύ για αυτό που έγινε.Εγώ είμαι αυτός που φέρθηκε ανώριμα και σε έφερε σε τόσο δύσκολη θέση.Απλά δεν μπορώ να συγκρατήσω την αγάπη μου για σ'ένα,και αυτό με οδηγεί σε πρωτόγνωρα μονοπάτια,στο να κάνω πράγματα που ποτέ δεν πίστευα ότι θα κάνω.Για αυτό όμως δεν ευθύνεσαι εσύ,και έπρεπε να σε σεβαστώ.Ο πόνος μου όμως να σε νιώσω με έβγαλε από τα όρια μου.Έπρεπε να σκεφτώ ότι εσύ δεν ήθελες.Συγνώμη...''τελείωσα το μονόλογο μου φωλιάζοντάς την περισσότερο στην αγκαλιά μου θέλοντας να της δείξω πόσο πολύ πιστεύω αυτά που λέω.


Τότε εκείνη πιάνοντας το κεφάλι μου με τα δυο της χέρια με κοίταξε σοβαρά .''Σε θέλω όσο τίποτα άλλο πάνω στη γη,θέλω να νιώσω τα χέρια σου να χαϊδεύουν το δέρμα μου-''είπε και έβαλε την παλάμη μου να συρθεί κατά μήκος του χεριού της μέχρι τα δάχτυλά της.''θέλω να νιώσω τα χείλη σου να με φιλούν-''άφησε ένα τρυφερό φιλί πάνω στα χείλη μου''και πάνω από όλα θέλω να είσαι ευτυχισμένος,κάτι που δεν συμβαίνει εξαιτίας μου...''


Έχωσε το πρόσωπό της μέσα στο στέρνο μου και άφηνε συνεχώς φιλιά στην επιφάνεια του για να με παρηγορήσει ενώ εγώ συνέχιζα να της χαϊδεύω τα μαλλιά,την πλάτη,αφήνοντας που και που φιλιά πάνω τους.


''Μην ανησυχείς,θα αποκαταστήσουμε όλον τον χαμένο χρόνο,θα σε αγαπήσω ξανά από την αρχή..''είπα ψιθυριστά στο αυτί της και αυτή γουργούρισε ευχαριστημένα.Μείναμε εκεί αγκαλιασμένοι όπως τότε που η αγάπη μας ήταν ακλόνιστη και ανιδιοτελής.Ήταν η παλιά Μπέλα και ήμουν ο παλιός Έντουαρτ σαν να μην είχε περάσει ούτε μια χαμένη στιγμή.Θα την έκανα ευτυχισμένη και με τον σωστό τρόπο αυτή τη φορά.