Κεφάλαιο 5ο:Η Σωτηρία

Μπέλλα





''Μπέλλα είσαι σίγουρη ότι αυτό θες?''Η φωνή του Κάρλαιλ με απέσπασε από τις σκέψεις μου.Τα μάτια του στένεψαν και η απογοήτευση ήταν φανερή στο πρόσωπό του για την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα.Τα χρυσαφένια μάτια του τώρα με κοιτούσαν εξονυχιστικά καθώς περίμεναν με αγωνία την απάντηση μου.


Κοίταξα αμήχανα τα χέρια μου και ακολούθησε μια μικρή παύση.Δεν ήξερα τι να πω,δεν ήξερα καν τι ήθελε να ακούσει.Δεν μπορούσα όμως να τα παρατήσω τώρα που είχα φτάσει στην τελική ευθεία,έπρεπε να φύγω για την Ιταλία το συντομότερο δυνατό.Είχα αποφασίσει εδώ και καιρό να επισκεφτώ τους Βόλτουρι.Ήταν η μόνη λύση για να ξεφύγω από όλα αυτά.Είχα αποτύχει παντελώς στον να πάρω εκδίκηση από τον Έντουαρντ.Δεν είχα την δύναμη να το κάνω,ήμουν σίγουρη πως δεν ήμουν έτοιμη ακόμα και να τον πολεμήσω.


Ίσως με το πέρασμα των χρόνων να είχα πείσει τον ίδιο μου τον εαυτό πως ένιωθα μίσος.Η εικόνα του νεκρού πτώματος του πατέρα μου με στοίχειωνε και δεν σκεπτόμουν τίποτε άλλο εκτός από την εκδίκηση.Ήθελα να τον δω να πονάει με τον ίδιο τρόπο που πόνεσα και εγώ όταν με εγκατέλειψε με το δηλητήριο να ρέει στις φλέβες μου.Όμως από τη στιγμή μου τον είδα στο λιβάδι ένα κομμάτι της παγωμένης μου ψυχής μπήκε στη θέση του και τότε ήξερα πως δεν θα υπήρχε γυρισμός.


Δεν θα άφηνα τον εαυτό μου να παρασυρθεί.Θα ζήταγα άσυλο από του Βόλτουρι και θα έμενα στην Ίταλία για όσο χρειαζόταν μέχρι να ξαναμαζέψω τα κομμάτια μου και να καταφέρω επιτέλους να τον αντιμετωπίσω,ακόμα και αν περνούσαν χρόνια.Δεν μπορούσα να τα παρατήσω,όχι τώρα που όλο αυτό το παραμύθι θα τελείωνε.Μετά θα έβαζα τέλος σε αυτήν την αναθεματισμένη ύπαρξη.


Σήκωσα το κεφάλι μου και έβλεπα τον Κάρλαιλ να αναλύει την κάθε μου αντίδραση.Περίμενε υπομονετικά όλη αυτή την ώρα που το μυαλό μου ταξίδευε.Μια ρυτίδα ανησυχίας εμφανίστηκε στο κούτελό του ενώ τα μάτια του συνέχιζαν να κοιτούν βαθιά στα δικά μου.Ήξερα πως η απάντηση μου θα τον στεναχωρούσε αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι άλλο γιαυτό.


''Λυπάμαι,αλλά δεν μπορώ να το αντέξω''Η φωνή μου αργόσβησε στις τελευταίες λέξεις.Το πρόσωπό του μαλάκωσε.Έβλεπα στα χαρακτηριστικά του την κατανόηση που είχα τόσο πολύ ανάγκη.Πίστευε σε εμένα και θα μου συμπαραστεκόταν όποιο δρόμο και αν διάλεγα να ακολουθήσω.Ήταν πραγματικά η πιο ευγενική ύπαρξη που είχα γνωρίσει ποτέ.


''Άμα πιστεύεις ότι αυτό θα σε βοηθήσει,η δικιά μου γνώμη περισσεύει''Με κοίταξε στοργικά όπως ακριβώς ένας πατέρας τη μικρή του κόρη.Ένα μικρό χαμόγελο έκανε την εμφάνιση του που με γέμισε αυτοπεποίθηση και δύναμη να συνεχίσω.Του ανταπέδωσα και εγώ θέλοντας να του δείξω το πόσο ευγνώμον ήμουν σε εκείνον.


Τότε παρατήρησα ότι η έκφρασή του άλλαξε εντελώς και η προηγούμενη του ανησυχία μόνο που αυτή τη φορά για διαφορετικό λόγο είχε επιστρέψει.Προσπάθησα να καταλάβω τι είχε συμβεί όταν άκουσα τα γρήγορα βήματα ενός από εμάς να ανεβαίνουν με μανία τις σκάλες.Αναγνώρισα τη μυρωδιά της Άλις η οποία εκείνη τη στιγμή μπήκε στο δωμάτιο με μία τρομοκρατημένη έκφραση να αποτυπώνετε στο πρόσωπό της.


Έσπρωξε την πόρτα απότομα ενώ εκείνη συγκρούστηκε με δύναμη στον τοίχο με αποτέλεσμα το χερούλι να γίνει σκόνη.Τα μάτια της ταξίδεψαν σε όλο το δωμάτιο μέχρι που σταμάτησαν στα δικά μου.Το βλέμμα τις με πάγωσε καθώς τα χρυσαφένια μάτια της έσχισαν τα δικά μου ψάχνοντας για κάτι που δεν μπορούσα να προσδιορίσω τι ήταν.


Ο  Κάρλαιλ ίσχιωσε το σώμα του και προσπάθησε να σπάσει πρώτος την τρομακρική σιωπή που είχε απλωθεί.Τα μάτια του πήρα μια σκεπτική έκφραση καθώς κατευθυνόταν προς την Άλις.Ακούμπησε σφιχτά τα χέρια του αριστερά και δεξία από τους όμους της και την κοίταξε βαθυά στα μάτια με ένα καθησυχαστικό βλέμμα.


''Άλις τι συμβαίνει,προς τι όλα αυτά?''Τα μάτια του συνέχιζαν να κοιτούν προσεκτικά τα δικά της ενώ η Άλις έμοιαζε πραγματικά σαν να είχε χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα.Τότε το βλέμμα της άλλαξε και τα μάτια της έπεσαν ξανά επάνω μου.Ένα γρύλισμα βγήκε μέσα από το στήθος της και απελευθερώθηκε από το κράτημα του Κάρλαιλ με βίαιο τρόπο ενώ έπαιρνε γρήγορες ανάσες για να ηρεμήσει.


''Θα τον σκοτώσουν,Οι Βόλτουρι θα τον σκοτώσουν.''Τα μάτια του Κάρλαιλ άνοιξαν διάπλατα από την έκπληξή και γύρισαν για να συναντήσουν τα δικά μου.Εγώ είχα μείνει παγωμένη στο άκουσμα της τελευταίας της φράσης.Όχι δεν ήθελα ούτε να σκεφτώ ότι μπορούσε να πεθάνει κάποιος από εμάς.Η ακόμα χειρότερα,δεν ήθελα να πεθάνει εκείνος.Τα μάτια μου άνοιξαν απότομα από τη συνειδητοποίηση.Γι'αυτόν μιλούσε η Άλις,για τον Έντουαρντ,ήθελαν να το σκοτώσουν,ήθελαν να βάλουν τέλος στη ζωή του.


Με μία απότομη κίνηση βρέθηκα λίγα εκατοστά μακριά από το πρόσωπο της Άλις.Την κάρφωσα με το βλέμμα μου ενώ χωρίς να το καταλάβω τα χέρια μου ταρακουνούσαν τους αγκώνες της.Τότε η φωνή μου βγήκε από μέσα μου σαν ουρλιαχτό.


''Κινδυνεύει ο Έντουαρντ?Μήλα που να σε πάρει.''Η έκφραση της συνέχισε να είναι κολλημένη στο κενό ενώ έδειχνε να μην έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.Τα μάτια της είχαν γίνει δύο σχισμές καθώς ο χρόνος περνούσε και καμία λέξη δεν έβγαινε από το στόμα της.Τα χέρια της απομάκρυναν τα δικά μου και τότε το βλέμμα της έπεσε στο πάτωμα.


''Η απόφαση πάρθηκε,έρχονται εδώ να τον σκοτώσουν.Έμαθαν για τον Τσάρλι,έμαθαν τι έγινε εκείνη την νύχτα θα τον αφανίσουν..''η φωνή της σαν ψίθυρος ίσα ίσα που ακουγόταν μέσα στο δωμάτιο.Τα χέρια μου έπεσαν και έμειναν μετέωρα δεξιά και αριστερά,δεν ήθελα να πιστέψω αυτό που άκουσα.


''Πριν λίγο ήμουν στο διαμέρισμά του,του είπα ότι σκοπεύουν να τον σκοτώσουν,αλλά πιστεύει πως η Μπέλλα το προετοιμάζει όλο αυτό..''Η ματιά της έπεσε για ακόμα μία φορά σε μένα θέλοντας να μου δηλώσει ότι κάτι έπρεπε να κάνω.Ακούμπησε την δεξιά της παλάμη πάνω στο μάγουλό μου.


''Σε παρακαλώ,μόνο εσύ μπορείς να τον βοηθήσεις,νομίζοντας πως εσύ είσαι πίσω από αυτό καταστέφεται....σε ικετεύω,δεν υπάρχει χρόνος πρέπει να αλλάξεις τώρα τις αποφάσεις σου.''Η φωνή της έσβησε και το χέρι της έπεσε από το πρόσωπό μου.Βημάτισε έως στον Κάρλαιλ και έπεσε στην αγκαλιά του.''Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι''ψιθύρισε στο αυτί του και εκείνος κατένευσε με ένα νεύμα του κεφαλιού ενώ βύθισε το πρόσωπό της πάνω στο στήθος του για να την παρηγορήσει.


Εγώ είχα χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα,δεν ήξερα τι έπρεπε να κάνω.Η ζωή του κρεμόταν από τις δικές μου αποφάσεις και αυτό με τρομοκρατούσε,σχεδόν με τρέλαινε.Δεν ήθελα να χαθεί.Πολλές φορές είχα σκεφτεί να τον σκοτώσω κυριευμένη από το μίσος μου αλλά ήξερα πως είναι μόνο λόγια,ποτέ δεν θα το έκανα.Εκείνη την μοναδική στιγμή κατάλαβα πόσα πολλά σήμαινε για μένα.Όλα αυτά τα χρόνια ζούσα στην ψευδαίσθηση των ίδιων μου των συναισθημάτων.΄Προσπαθούσα να πίσω τον εαυτό μου ότι τον μισώ αλλά βαθιά μέσα μου ήξερα πως ποτέ δεν πρόκειται να βγει από την καρδιά μου.Ποτέ


Γύρισα απότομα το κεφάλι μου και η σπαραχτική έκφραση της Άλις ήρθε να με αποτελειώσει.Από τα μάτια της-εάν ήταν άνθρωπος-ήμουν σίγουρη πως τώρα θα ανέβλυζαν καταρράχτες δακρύων.Αντί γιαυτό τα τοπάζι χρώμα στα μάτια της είχε γίνει μαύρο και ο απόλυτος πόνος διαγραφόταν στα χαρακτηριστικά της.


Δεν μπορούσα να την βλέπω έτσι.Δεν μπορούσα να βλέπω τον ίδιο μου τον εαυτό μέσα από τα δικά της μάτια.Έπρεπε να δράσω έπρεπε να τον βρω,να τον βοηθήσω,να τον αγαπήσω ξανά από την αρχή.Τα ίδια μου τα λόγια ήρθαν σαν μια πύρινη γροθιά στο πρόσωπό μου και επανέφεραν στην πραγματικότητα ύστερα από 10 ολόκληρα χρόνια.Θα πολεμούσα για εκείνον ακόμα και αν ήταν το τελευταίο πράγμα που θα έκανα.


Με ακόμα μια γρήγορη δρασκελιά βρέθηκα μπροστά της.Το πρόσωπό της χωμένο στην αγκαλιά του Κάρλαιλ με κοίταζε με περιέργεια.Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να μαλακώσω την έκφρασή μου ώστε να μην την τρομάξω παραπάνω.


''Θα δώσω τέλος σε αυτό το παραμύθι μια για πάντα-''Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα''Ε νοώ ότι θα τον σώσω''Της είπα με νόημα και τότε ύστερα από πάρα πολύ καιρό είδα το χαμόγελό της ξανά να φωτίζει το υπέροχο πρόσωπό της.Αυτόματα ένιωθα να φουσκώνω από αυτοπεποίθηση και ανακούφιση.Είδα τη συγκατάθεσή της.


Οι μάσκες πλέον είχαν πέσει,θέση είχαν μόνο τα αληθινά συναισθήματα.Της έδωσα ένα γρήγορο φιλί στο μάγουλο και χάθηκα σχεδόν πετώντας μέχρι την σκάλα μη θέλοντας να χάσω άλλο χρόνο. Διέσχισα το υπόλοιπο σπίτι και έκλεισα δυνατά την πόρτα πίσω μου.Πήρα μια βαθιά ανάσα στο κατώφλι για να καθαρίσω το μυαλό μου.


Δεν ήξερα που θα με οδηγούσε αυτή η απόφαση,δεν ήθελα καν να το σκεφτώ.Το μόνο πράγμα που με ενδιέφερε ήταν να καταφέρω να τον κρατήσω στη ζωή ακόμα και αν χρειαζόταν να θυσιάσω τη δική μου.Τότε έβαλα τον εαυτό μου να ορκιστεί ότι δεν θα τα παρατούσα αν δεν τον έσωζα.


Άρχισα να τρέχω με μανία στον πλημμυρισμένο δρόμο ενώ ο αέρας σε συνδυασμό με τις σταγόνες τις βροχής μαστίγωναν το πρόσωπό μου ανελέητα.Προσπερνούσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου δρόμους,δάση,γειτονιές Ώσπου η πολιτεία του Σιάτλ εμφανίστηκε μπροστά στα μάτια μου.Το βλέμμα μου ταξίδεψε στο μικρό μοτέλ.Δεν με ενδιέφερε αν με παρατηρούσε κανένα ανθρώπινο μάτι,το μόνο που με ενδιέφερε ήταν να βρεθώ στην αγκαλιά του.Τον είχα συχωρέσει.